Eerder schreef ik een blog over de juiste manier van troost, welke vreselijk vaak gelezen en gedeeld is. Maar eigenlijk nog belangrijker dan de troost en erkenning van een ander is de troost en erkenning aan jezelf! Dit blijkt één van de lastigste stapjes te zijn, ook tijdens de behandelingen met kinderen want, wat is dat: jezelf troosten, hoe doe je dat?
Het is altijd mijn doel het kind zélf tot dit inzicht te laten komen. Dat heeft het meeste effect en beklijft het ook. Zolang kinderen als antwoord geven dat zelftroost is: afleiding zoeken door iets leukst te gaan doen, iets lekkers krijgen, er niet meer aan denken, weet ik dat het inzicht er nog niet is. Zonder het in de gaten te hebben gaan we bij pijn, verdriet of boosheid dingen denken die ons nare gevoel verergeren: ik heb ook altijd pech, niemand begrijpt mij, ik kan ook niks, niemand vindt mij leuk enzovoort.
Doordat we in onze pijn zijn geschoten formuleren we bijpassende gedachten. Sommige kinderen kunnen hier lang op voortborduren, dan blijven ze plakken in hun boosheid of verdriet. Jouw troostende zinnen komen dan soms niet eens bij hen binnen. Het nare gevoel van het kind is dan te sterk afgesplitst van het autonome deel en een gebrek aan zelfvertrouwen kan dit in stand houden. Deze kinderen komen vaak bij mij in de praktijk. Maar voor alle andere kinderen en ouders volgt hier de gouden tip:
Het geheim van zelftroost is dat je lieve dingen tegen jezelf zegt (of denkt), troostende dingen…. Je hoeft ze niet te menen, dat komt vanzelf.
- Kom maar…
- Ik ben er altijd voor je….
- Ik weet het, ik begrijp het…..
- Je bent niet alleen
- …….. (vul aan, eigen woorden zijn nog krachtiger dan de mijne)
- Herhaal, herhaal, je gaat je vanzelf beter voelen
En omdat je deze zinnen niet voelt en kunt bedenken als je diep in je nare gevoel zit, is het handig om zo’n lijstje achter de hand te hebben. Tijdens het denken van deze zinnen komt er weer een verbinding tot stand tussen de pijn en het autonome IK-deel. Wil je daar meer over weten? Kijk naar het gesprekje tussen Tanja Jess en mij.
Comments are closed.