Wat ga jij eigenlijk precies met mijn kind doen? Deze vraag wordt mij zeer regelmatig gesteld.
Het antwoord daarop is nog niet zo eenvoudig. Van alles speelt daarin een rol: de leeftijd van een kind, het probleem waar het voor komt, of het een jongen of een meisje is. Nou zijn dat natuurlijk zaken die een ouder mij wel kan vertellen. Maar wat al minder duidelijk is: de mate van gemotiveerdheid, de snelheid waarmee een vertrouwensband opgebouwd wordt, de uitdrukkingswijze en uitdrukkings-vaardigheden van het kind, hoe snel een kind zich “opent”, in hoeverre een kind nare gevoelens afweert en op welke manier het dat dan doet. Alles kan bepalend zijn!
Voor aanvang van een sessie heb ik wel een globaal plan. In het begin van de therapie is het plan erop gericht het kind snel te laten wennen en het op zijn/haar gemak te laten voelen. Dat gaat bij het ene kind vlotter dan bij het andere kind. Ik trek daarvoor alles figuurlijk en zo nodig letterlijk uit de kast. Het gaat erom af te stemmen op dit specifieke kind. Als het kind gewend is, dan maak ik mijn plan voor de volgende sessie op basis van het proces van het kind in de sessie ervoor. Waar in het proces bevindt het kind zich op dit moment en wat zal dan een logische en haalbare stap zijn in de volgende sessie?
Ik bereid dat voor, maar een kind kan me altijd verrassen waardoor de kaarten anders komen te liggen. Het heeft bijvoorbeeld een snellere groei doorgemaakt dan verwacht, het heeft iets lastigs meegemaakt intussen waar het nu mee zit of het heeft ineens geen zin, omdat de klas gymt terwijl hij bij mij is. Ik sluit op dat moment aan bij het kind wat bij mij binnenkomt en niet bij het kind wat een week eerder bij mij vertrok. Het kind van dit moment zou ook niet anders accepteren, dus ik moet wel zo flexibel zijn.
Het voornaamste instrument ben ikzelf. Daarbij maak ik gebruik van hulpmiddelen als spelmaterialen, interventies, boekjes, knutselspullen en allerhande soorten speelgoed.
Het woord ‘interventie’ zal hier mogelijk de meeste vraagtekens oproepen.
Een interventie is een activiteit waarin ik het kind naar heling danwel bewerking van zijn klacht begeleid. In deze post zal ik een voorbeeld geven van een spontane, ongeplande interventie op maat. Het is naar aanleiding van dit voorbeeld niet verstandig ervan uit te gaan dat dit een juiste aanpak is voor alle kinderen met soortgelijk agressief spel of gedrag. Dit was uitsluitend passend voor Jelle.
Comments are closed.