Omdat er steeds vaker kinderen in rouw in mijn praktijk komen heb ik in mei een cursus bijgewoond over dit onderwerp. Petra Penning was de bevlogen spreekster. Het waren een paar heftige, maar mooie dagen. Dagen waarin ik weer volop contact mocht maken met mijn eigen rouw- en verlieservaringen….. want, hoe vrijer ik ben van eigen pijn, hoe meer ruimte ik kan geven aan de pijn van de kinderen en de ouders in mijn werk.

Ruimte geven. Dat is een voorwaarde om goed en gezond te rouwen. Als er iemand wegvalt in een gezin; een vader, een moeder of een broer of zus….dan is dat een diep ingrijpende gebeurtenis. Alle gezinsleden afzonderlijk rouwen op hun eigen manier, waarvan niemand vooraf weet hoe die manier eruit ziet.

Naast een theoretisch gedeelte over rouw ben ik weer een flink aantal interventies wijzer, welke ik kan inzetten bij kinderen bij wie de rouw blokkeert.

Voor de ouder(s), die vaak ook in rouw is, is het lastig inschatten of de rouw bij hun kind gezond verloopt of dat er misschien reden tot zorg is.

Voor hen zijn hier een aantal signalen wanneer specialistische hulp nodig is:

1. een voortdurend triest uiterlijk en het doormaken van een langdurige depressie;
2. het aanhouden van een gejaagd tempo, het niet meer gewoon kunnen ontspannen;
3. geen of veel minder zorg aan kleding of uiterlijk besteden;
4. blijvend vermijden van sociale activiteiten en steeds meer alleen willen zijn;
5. nog steeds niet kunnen slapen;
6. onverschilligheid ten aanzien van school;
7. een angst voor de dood of verlies die steeds verder om zich heen lijkt te grijpen;
8. geen zin hebben in hobby’s;
9. langdurige en hevige gevoelens van waardeloosheid;
10. overmatig gebruik van alcohol en/of drugs;
11. geen controle hebben meer over stemmingen.