Kinderen met lichamelijke klachten vormen een deel van mijn doelgroep. Buikpijn, hoofdpijn, misselijkheid, eczeem, benauwdheidsklachten. Maar ook chronische ziekten.
Voordat ik met deze kinderen werk heb ik als voorwaarde dat er eerst een arts naar heeft gekeken, want ik ben geen medicus.
Waar ik aan werk is de relatie die het kind met zijn klacht heeft. Wijst het zijn pijn af, is hij er bang voor? Vaak wel. Ik help het kind om goed voor zichzelf te zorgen. Gezond eten en voldoende slaap zijn daarbij de zaken waar de ouders op letten. Maar welke gevoelens het kind naar zijn pijnlijke lichaamsdeel uitstraalt is bepalend voor de openheid tot herstel.
Een cliënt van 4 jaar met chronisch eczeem wist het zo mooi te verwoorden. Omdat zijn ouders liever geen hormoonzalf gebruiken proberen zij nu een alternatieve olie, die lijkt goed te doen. Hier volgt een gesprekje tussen hem en mij:
Kind: Mijn eczeem wordt mooi he?
Ik: Inderdaad! Maar dat komt niet alleen door die olie!
Kind: Hoe dan? ……….. Oh! Door mijzelf! Door mijn hart!
Ik: Precies
Kind: Een lief hart heb ik he, en jij? Heb jij ook een lief hart?
Comments are closed.