Vanuit een diepe compassie ben ik mij gaan toeleggen op de begeleiding van genderkinderen en hun ouders. Genderkinderen zijn jongens en meisjes die in een lichaam zijn geboren van het andere geslacht dan dat zij zijn. Een jongen die in een meisjeslichaam geboren wordt dus, of andersom.

Deze kinderen krijgen enorm veel voor hun kiezen: zich eerst realiseren dat hun lichaam niet past bij hun beeld van zichzelf, het gevoel over wie ze zijn. Heel ingrijpend. Tel daarbij op dat kinderen nog niet volledige uitdrukkingsvaardigheden hebben en het op hun, bij ieder weer unieke, kinderlijke manier aan de buitenwereld kenbaar gaan maken, al dan niet bewust. De buitenwereld, de ouders voorop, zullen dit moeten inzien, verwerken, aanvaarden en begeleiden. Een soms verwarrende klus die niet iedere ouder even gemakkelijk afgaat. In plaats van een zoon van 6 blijk je een dochter van 6 te hebben!

In voortdurende afstemming met het kind en eventueel betrokken hulpverleners moet alles afgewogen worden. Wel of niet gaan kleden als het andere geslacht? Wel of niet veranderen van roepnaam. Wel of niet vertellen op school en zo ja….hoe? En moet het kind dan ook opeens in een andere kleedkamer bij gym? Het vraagt extreem veel zelfvertrouwen van het kind om dit allemaal het hoofd te bieden. Opgroeien is voor iedereen een ontdekking van zichzelf, voor deze kinderen is dat extra gecompliceerd.

Je begrijpt dat deze kinderen vreselijk kwetsbaar zijn. Want ondanks dat het kind niet de enige met dit probleem is, is het zeldzaam genoeg om waarschijnlijk wel de enige in zijn eigen omgeving te zijn. En mensen kunnen hard zijn, zowel de grote als de kleine! Het bieden van begeleiding bij deze ingewikkelde levensklus is een schoen die mij goed past.